Via mijn collega Jorrit kreeg ik door dat de NHL 35 jaar bestaat en dat er activiteiten georganiseerd worden. Via de algemene pagina heb ik me aangemeld.

Het programma wordt hier als volgt omschreven:

Ter ere van het 35-jarig jubileum van de opleiding HBO-ICT organiseren we een middag vol inspiratie en kennis, gevolgd door een gezellige reünie.

Ben je alumnus of (oud-)medewerker van de opleiding Hogere Informatica, Informatica, Bedrijfskundige Informatica, Business IT & Management, AD IT Service Management of HBO-ICT aan NHL (Stenden) Hogeschool? Dan ben je van harte uitgenodigd.

De inloop is tussen 14.00 en 14.50 uur. Omdat ik ook weer niet te vroeg aanwezig wil zijn, vertrek ik wat later. En natuurlijk is hier de Palma brug weer open, dus rond 14.40 uur loop ik naar binnen. Ik krijg mijn badge en een uitrij-kaart voor de auto en kan mijn jas aan de kapstok hangen.

In 2009 is er ook een reünie geweest, daar kwam ik Menze (die net als ik in Wergea bij de fitness sportte tegen) en ook deze keer loop ik Menze weer tegen het lijf. We praten nog even bij, we lopen Dick Bruin tegen het lijf (die nu weer les geeft) en vervolgens gaan we met de groep naar “de molen”. Dit staat achter op het terrein en als je binnen zit, heb je via de ramen uitzicht op de Dokker Trekweg, de straat waar ik wel langs gefietst ben als ik naar Dokkum ging op mijn mountainbike of racefiets. Later ben ik ook nog eens bij de NHL geweest, volgens mij was er toen onder andere iemand van Philips die een presentatie gaf, maar dat kan ik zo niet meer terug vinden.

Ritsko van Vliet doet de opening, doet er wat trucjes bij en geeft daarna het woord aan Albert Sikkema.

Albert vertelt over de historie van de opleiding. Hoe het hio was, hi, zelfs nog even hibi (combinatie van hogere informatica en bedrijfskundige informatica), i (van informatica) en hoe hij het huidige logo wat armoedig vindt, want de opleiding is wel wat meer dan alleen een combinatie van NHL en Stenden. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Mooie verhalen over hoe vroeger zaken anders gingen, de lift mocht alleen door het personeel gebruikt worden, de lerarenkamer stond blauw van de rook en omdat de ploeg docenten “jong” was, werden deze soms door andere leraren nog wel eens aangezien voor leerlingen.

Hierna komt Joost van der Vlies aan het woord. Een oud student van de opleiding. Titel van zijn presentatie is “Vakmanschap ICT in deze tijd” en hij laat ons zien wat hij allemaal gedaan heeft. Hij is nu chief architect bij Backbase in Den Haag, hij heeft bij PostNL gewerkt, bij Hewlett Packard in China.

Hij laat zien hoe door een foutieve aannames/instellingen bepaalde zaken zo gemaakt worden dat we allemaal zeggen: maar dit is toch niet logisch? Zo laat hij een foto zien van het station waar van 3 verschillende vervoerders in- en uitcheck-palen staan (NS, Arriva en nog een partij) met instructies voor stappen hoe je van partij 1 overstapt naar partij 2. Als er 1 partij wegvalt, moet er een fysieke paal weggehaald worden en alle instructies moeten aangepast worden. De bouw is gericht op de klant: “de vervoerder”, maar dat had natuurlijk “de reiziger” moeten zijn. Als dat namelijk gedaan was had je waarschijnlijk maar 1 paal overgehouden, of had dit via een scan-apparaat op de trein geregeld kunnen worden.

Ook zien we een grote muur waarin postpakketten afgehaald kunnen worden. Linksboven staat ineens de naam van “de concurrent”. Dit was een afhaalpunt voor PostNL, die beschouwde dit als een kostenpost. In de organisatie werd toen gezegd: we kunnen de beschikbare kluizen ook ter beschikking stellen aan onze “concurrenten”: tegen betaling. In het begin “kon daar natuurlijk geen sprake van zijn”, maar uiteindelijk is het toch gedaan en zo levert dit nu toch (deels) geld op.

Joost komt ook nog met een anekdote uit het verleden. Toen was er de opdracht dat je een systeem voor een melkfabriek moest bouwen. Zoveel aanvoerlijnen, aantal verwerkingslijnen. Ik heb die opdracht wel eens gezien, maar volgens mij heb ik die toen niet meer hoeven doen. In ieder geval, hier is 2 weken intensief aan gewerkt en toen hadden Joost en zijn groepje het klaar. Dit laten zien aan de docenten en die zeiden “ja, dit werkt”. Volgens mij waren dat Jaap v.d. Loosdrecht en Dick Bruin. Vervolgens zeggen ze: nu gooien we de specs om, er vervallen x invoerlijnen en er komen x verwerkingslijnen bij, pas je code in een half uur aan zodat het werkt. Joost en zijn groepje waren verbijsterd. Twee weken werk en dan dit in een half uurtje doen? Dat heeft het zaadje geplant dat welke opdracht je ook krijgt, je er altijd vanuit moet gaan dat zaken wijzigen en je er maar beter voor kunt zorgen dat je daarop voorbereid bent.

Afsluitend komt Dieter Möckelmann aan het woord. Titel van zijn presentatie is “Digitaal fit zijn in het onderwijs”. Corona komt natuurlijk ter sprake, hoe toen ineens wel iedereen digitaal kon/moest werken. Ook hoe hij daardoor pizza-bezorger geworden is, zijn vrouw/vriendin had net een aantal food-trucks en is op een plein gaan staan om pizza’s te verkopen. Toen kwam de vraag: bezorgen jullie ook.

Software heeft impact. Dieter noemt het boek The Great Post Office Scandal, waarbij de leverancier weet dat er fouten in het programma zitten, de klant ook, maar omdat er al zoveel geïnvesteerd is wordt het toch gebruikt (en dus een hoop mensen ten onrechte beschuldigd van fraude en diefstal).

We krijgen nog wat cijfers in beeld, we zijn 240 uur per jaar aan het zoeken, 40 dagen per jaar aan het zoeken naar wat we al hadden en “gehannes” kost ons 40-400 uur per jaar. Hij noemt het voorbeeld van een vrouw die haar mobiel pakte om een foto te maken, de app te lang ingedrukt hield, het andere dingen begon te doen en ze de mobiel maar weer opborg: dus geen foto gemaakt. Wij zijn “digitaal fit/vaardig”, maar er zijn genoeg mensen die dat niet zijn. Ook noemt Dieter volgens mij nog het boek “Ons werk is stuk”, geschreven door Arjan Broere en Martijn Aslander.

Dimphy Peters bedankt nog een aantal mensen en meldt ook even dat Jaap v.d. Loosdrecht en Sibbele Oosterhaven er helaas niet bij konden zijn. Sibbele doet hierbij wel “aan iedereen de groeten”, die geef ik hierbij ook even aan al zijn oud-studenten door 🙂

Hierna weer terug naar “de kuil”, waar we een drankje kunnen nemen, zo nu en dan een schaal met bitterballen voorbij komt en ik nog even spreek met collega Erwin, mijn oud-collega Wesley, voormalig afstudeerder Lammert en ook nog oud-UPC collega Edwin. Ik ben niet helemaal fit, dus ga niet al te laat weg, waardoor blijkt dat ik net mijn oud-collega Sape misloop. Nou ja, misschien is er over 5 jaar een 40-jarig jubileum 🙂