Vorige week Church of Cash, vandaag 2 hele goede coverbands van AC/DC en van Metallica. AC/DC treedt dit jaar ook zelf in Nederland op, maar ten eerste zat ik die avond in de Ziggo Dome bij het concert van KANE, en ten tweede werd dat concert in de Johan Cruyff Arena gehouden: qua geluid vind ik dat niet geweldig. Dan maar in de intieme sfeer van het Bolwerk met 2 geweldige coverbands.

Ik heb nog even getwijfeld of ik het zou doen, maar de 2 promofilmpjes trokken mij over de streep, AC/DC UK, Magnetica.

Om 14.40 uur rij ik naar Sneek. De auto weer geparkeerd op de Veemarkt en naar het Bolwerk gelopen. De jas ingeleverd bij de garderobe, vervolgens een Hertog Jan biertje en een plek zoeken in de zaal.

Het is wel het weekend van de look-a-likes. Vond ik gisteren bij de show van Hans Klok 2 medewerkers op bekende drummers leken, de zanger van Magnetica lijkt van afstand op een collega van mij!

Maar goed, het gaat om de muziek. Dat doet Magnetica hardstikke goed. Goed slagwerk, gitarenwerk en zang. Met voorkeur voor “ouder werk”, nummers waar ik ook meer mee heb. Het duurt even voor de zaal opgewarmd is, maar dat ligt niet aan de band, als je om 15.30 uur in een zaal staat, sta je nog niet meteen mee te brullen met “Creeping Death”. Later wel.

Het instrumentarium e.d. wordt van het podium afgehaald, daarna betreedt AC/DC UK het podium. Dat duurt even, dus ik kan even rondkijken en dan (pas) valt me op dat er een display hangt waarop je kunt aflezen hoeveel decibel geluid er wordt gemaakt.

Rond 17.00 uur start AC/DC UK. De zanger heeft het petje op, zoals de “echte zanger” het ook heeft. Qua geluid komt hij goed in de buurt van het geluid van Brian Johnson. Ik geef meteen toe dat ik geen kenner ben van AC/DC. Ik ken ze van Thunderstruck, uit de 90-er jaren in de top-40, Highway to Hell, Back in Black, T.N.T., Hells Bells, Whole Lotta Rosie.

Naast de drummer en 2 gitaristen is er nog een gitarist, een beetje een “sûterich mantsje”, maar wel een show-maker. En als ik een nummer van het originele AC/DC bekijk zie ik dat er in die band ook zo’n soort gitarist zit.

Het moge duidelijk zijn: we worden overspoeld met nummers van AC/DC en ook redelijk veel nummers die ik niet ken. Maakt niet uit, want het klinkt heel goed. Op een bepaald moment kijk ik op mijn horloge en zie ik dat het inmiddels al 18.30 uur is. Ik moet nog eten, douchen, dus ik besluit om een sanitaire stop te houden en daarna naar huis te gaan. Een beetje met pijn in het hart, want ik had de hele set van deze band wel willen “uit luisteren”.

Wie weet komen ze nog eens terug en dan weet ik dat ik van tevoren er rekening mee kan houden dat deze band er zich niet makkelijk vanaf maakt, ik hoor het personeel van het Bolwerk ook al zeggen dat “ze maar door en door gaan”, dus waarschijnlijk was het officiële einde al wat eerder geweest. Top-middag gehad!

Voor een korte impressie kun je deze youtube-playlist bekijken.